سندروم داون؛ از پردازش هیجانی تا نقش‌های اجتماعی

قبل از ورود به این مسئله، لازم است اشاره کنم که احتمالاً برای شما نیز پیش آمده است در برهه‌ای از زمان دچار مشکلی شده‌اید که تا مدتی زندگی شما را در ابعاد مختلف، تحت الشعاع قرار داده است؛ مانند تصادفی که مشکل جسمی یا ذهنی را به همراه داشته است و یا مسائلی عاطفی که تا مدت‌ها درگیری ذهنی ایجاد کرده است؛ اما این دسته از مشکلاتی که نام برده شد، اغلب موقتی هستند و شما پس از گذراندن دوره‌ای به زندگی عادی برمی‌گردید.

با توجه به اینکه درمان خاصی برای سندرم داون وجود ندارد، اغلب افراد در پذیرش نقش‌های اجتماعی دچار مشکل می‌شوند؛ بنابراین رسیدگی‌های تخصصی لازم است که از همان ابتدا به کودک مبتلا کمک کند تا برای پذیرش این نقش‌ها آماده شود.

در فرایند کاردرمانی، کارها و مراحل به گونه‌ای طرح‌ریزی می‌شوند که مشارکت اجتماعی افراد را افزایش دهند؛ خصوصاً افرادی که در زمینه‌ای خاص ناتوان باشند. در کودکان مبتلا به سندروم داون نیز فرایند کاردرمانی باید به صورت ویژه‌ای مدنظر قرار گیرد. ارزیابی دقیق محیط طبیعی، عوامل مرتبط با فرد مبتلا و نوع عملکرد اجتماعی که از وی انتظار می‌رود، در مسیر آموزش دقیق مهارت‌های اجتماعی به این افراد بسیار مهم است. تحقیقات مختلف نشان می‌دهند در صورتی که کودک مبتلا به سندروم داون در برنامه‌های دقیق مداخله‌ای شرکت کند، مهارت‌های اجتماعی‌اش افزایش می‌یابد.